Zoeken in deze blog

zondag 22 maart 2020

Juan Estruch klassieke gitaar (Jaren zestig) / Juan Estruch (from 1930 onwards.)


Een Juan Estruch gitaar uit de jaren zestig, althans af 
te leiden uit het label in weer goede, bespeelbare staat.
SOLD.


Over de toets kan ik niet heel duidelijk zijn: Wellicht
toch geen ebben maar palissander. Een waaiervormige
bebalking van 5 stuks. Keurig houtwerk in de klank-
kast en een mooi gemodelleerde Spaanse hak aan 
de binnenkant. Massief fichten bovenblad.


Een wat rijker versierd model met goudkleurige
stemmechanieken en mooie randinleg zoals je dat
ook bij de Concerto modellen tegenkomt. Mahonie-
houten klankkast en een prima geluid dat nauwe-
lijks hoeft onder te doen voor de Concerto reeks.


Fraai uitgevoerde rozet. En het fretwerk is helemaal
nagelopen, rond gemaakt en opnieuw gepolijst.


Het Juan Estruch Label zoals je dat ook tegenkomt
op de site van Jedistar waar dit label gedateerd wordt
zijnde van de zestiger / zeventiger jaren. Geen 
modelnummer wordt hierop vermeld..


Dit label is vrij lang in gebruik geweest bij Juan Estruch
De periode waarin het werd gebruikt strekt zich echter uit 
van plm. 1930 tot 1960.


Nieuw en netjes kambeentje, uiteraard NIET
van plastic. De topkam meet 53 mm breed.


Goed werkende stemmechanieken. Uit de tijd van
de bouw van dit instrument. Vaak zaten deze me-
chanieken maar dan in chroom uitgevoerd op de
studentengitaartjes van Spaanse bouwers.



Prettige speelactie en dat in combinatie met een men-
suur van 645 mm. Geschikt voor kleinere handen.


Wel wat gebruikerssporen maar nergens scheuren


Vreemde optie voor de kop om daar een 
andere kleur houtsoort voor te gebruiken. Dat 
hals en kop uit een stuk zou moeten zijn gemaakt 
is natuurlijk een fabeltje maar vaak is het mooi
weggewerkt bij de duurdere instrumenten.


De meerkleurige randinleg zoals je dat ook tegenkomt
bij de bekendere Concerto reeks. Deze gitaar kom je
ook tegen op de site van Reverb waar er 350 Dollar 
voor gevraagd wordt en dan krijg je er gratis wat
scheuren in de klankkast bij!


Netjes gemodelleerd nieuw kambeentje en frets
zonder enige slijtage sporen.



Juan Estruch ( from 1930 onwards )




A fairly old Juan Estruch but with the round label the
company used from 1920 until 1954. Adress: Calle Ancha 30
Barcelona (Source: Romanillos). In the mid twenties of the last 
century Juan Estruch Sastre imported wood and materials 
(from 1919) and guitars (1923-25) from Telesforo Julve 
and by seeing the typical bridge inlays this could have 
been one of them. Even the carving of the bridge is identical 
to the TJ bridges. This is more than a coincidence!


It is obvious the guitar has "lived" and will be brought back
to live though there is a lot left to be done. In fact the Rosette
shows us a nice wooden inlay so no concentric circles only!
Funnily enough I found the exact same rosette on a Telesforo
Julve guitar and with the same executed extended fingerboard - 
no coincidence of course! This guitar has a three piece 
soundboard as can be found more often on TJ's.

 

So the rosette here above left comes from a Telesforo Julve 
guitar and one might compare this with another more elaborate 
built up rosette on a Salvador Ibanez e Hijos guitar also in this 
Blog. I've added it here as the red and white inlays only differ a 
bit from the rosette of this Salvador Ibanez guitar. TJ took over
the Ibanez workshop and possibly some workers there. The
rosette at the right however comes from an Audex labelled
guitar but made by Jose Roca and similarities with this
rosette are also there....

 


Though the label here above says Juan Estruch we have to conclude
that this guitar has been made in the Jose Roca factories. The rosette
itself in fact was already a confirmation around this subject. By 
looking at the period this label was used one might conclude that
this instrument was made by the granddaughter of Andres Marin
who had her business before Jose Roca took over.


In fact the rosette was already a bit of a confirmation that
the Valencian workshops exported a lot of their guitars to
other cities and abroad. The two abalone inlays were just
a funny addition that came to the clients' mind on this
S. Ibanez e Hijos labelled guitar from around 1920. 
Another remarkable move was the narrow 5 fan bracing
in this guitar as is there in the Juan Estruch guitar
from about 1925 decribed here.


The back and sides are making this guitar even more 
remarkable as one can conclude the wood to be walnut
but of a higher quality. A cedar neck with a fingerboard 
of a strange reddish color but dense enough to do a good 
job! The same wood I have found on my Telesforo Julve 
from the fifties. Soundboard is spruce, fairly wide grained. 
The soundboard is supported by a 5 fan bracing but all
quite close to each other. The inner heel shows a higher
standard than was usual in the Telesforo Julve guitars.


A "Torres"  kind of head form, Estruch later used for the
Concerto series. Wether if the tuners are original I really
do not know. The headstock is nicknamed: "shouldered".
But in fact a bit crudely shaped so I will make some
corrections to it though I know: not original anymore.
The "original" shape has been damaged on the back
so that's the reason I will reshape it.


I decided to proceed the restoration from this guitar as
the sound is surprisingly good and complete. However
the markings at several places on the back of the neck
and the placing of a new fingerboard urged me to 
relaquer the neck and head. As the head was not treated 
that well I had to remove some damages and decided
to redress the head as a whole to a more Torres-like
approach. Thoroughly cleaning of old tuners in fact
is a must. Here the final result can be seen.


The typical "Valencian"  way of constructing a heel.
The heel is rounded and that would date the guitar
between 1909 and 1945. ( If this is a Telesforo Julve.)
Please note that Marcelo Barbero also used this way
of constructing a heel.


The tuners from which it is questionable if they were
there at the birth of this guitar. So, what to do first:
As the transverse bar under the fingerboard came off
the guitar already had a bad playing action but even
after repairing that it will not solve the whole problem.
The back is partly loose so the invitation lies there:
"Remove me please" then it will be possible to lift the 
soundboard a bit with a reglued brace. A neck reset is
easy when the back has been removed but a Spanish
heel is allways a bit of a problem. These tuners have
been spot as well on a 1920 / 1930 Juan Estruch so 
it could have been possible that some guitars were 
assembled in Barcelona as the other Estruch was a
really high end model of the company.

A remark should be made here about the way of mounting
the well known button / worm gear invention as that hasn't
been always the same! Roughly between 1910 and 1920 
the way the machine heads were mounted changed. Here 
above presented is the way most companies are doing it 
nowadays but before 1910 the worm gear was mounted 
closest to the guitar body and the cylinder or capstan
followed. The same can be concluded when looking at
older mandolins.


On this picture the rather strange 5 fan bracing is visible.
Strange in a sense that the 5 bars have been placed quite 
close to each other. Another remarkable feature is the 
placing of 6 clamps in the lower bout in order to
strengthen the two seams of the 3 piece soundboard.


The brace left most likely got loose and as a result the
fingerboard "moved'  under the string tension as can be
seen in the sound hole. Obviously the soundboard as
a whole shows a sag at that point as a result.


Maybe not that interesting but for two reasons I've included
this picture. It shows an end block which is quite similar to 
those that can be found in the Telesforo Julve guitars and
besides that 6 rather crudely shaped clamps in order to 
strengthen the two seams of the 3 piece soundboard. The 
same feature I found in my fifties Telesforo Julve that
has a 3 piece soundboard as well. It is even questionable 
wether if the builder did this on purpose as there are also 
three piece soundboards on some Antonio de Torres guitars.
Exactly the same shaped end block in my fifties TJ guitar.


It would have been logically that with the loosening of
the now visible transverse brace the soundboard cracked
along the fingerboard as a result of string pressure but
after having removed the fingerboard it became obvious 
that the so called cracks in fact are seams of the middle
part of the soundboard. There was no other way to make
a proper correction of the "moved" soundboard piece
under the old fingerboard without removing it. 
Now the bit deformed whole neck setting  as a result
of string tension is able to "come back"  to its'
original position. Another problem remains the scale
of the original fingerboard: 650 mm as the distance
between the nut and 12th fret is 325 mm but from
the 12th fret to the bridge bone 320 mm (!) Partly due
to the deformation of the whole neck area but also a
not properly glued bridge distance! I have an ebony
fingerboard already slotted for a 640 mm scale.
I can place that instead of the original and still have
a 2 mm compensation which is normal nowadays.
And remember: In former times there was not taken
care for a compensation as string height was usually
much lower!


I will close the seam on the right properly and make an
insert left as that part will be covered by the new fingerboard.


Securely flattening out this area and comparing
it with the rest of the neck is very important now
as I decided to place the frets before gluing the 
fingerboard. The pictured area is too vulnerable
for hammering in frets even with a decent support.


I have a 19 fret fingerboard now which is very suitable for 
the more demanding musical pieces. As I explained earlier
the scale is now 640 mm with a compensation from the
12th fret to the bridgebone of 2 mm. 


As the earlier fingerboard had a scale of 650 mm I had
to make a solution for the top nut. If you take a closer
look at the first Juan Estruch presented in this blog you
can conclude I used their own method to solve this
problem. Just a small piece of ebony placed above
the top nut so the new situation has a natural look
regarding proportions.

 
The twelfth fret is a fraction more reachable now but
that can play an important role in some musical pieces.
Next step is to glue the back in place. I think it has to be 
shortened by around 2 / 3 mm for a proper neck reset 
and that won't be a big problem.



The back has been placed and glued. The top has been 
treated with a greyish color remover for bare wood and
that had a significant effect on the color of the top. The 
sound after putting the strings on is typical for the Valencia
guitars but compared to my fifties Telesforo Julve it
has more power in the higher notes. The guitar is not
"shining"  (brightness of the higher notes) the way my 
Jose Ramirez 1945 does but that can have two causes: 
The top still has to be relaquered and the guitar needs
to be "played in"  again! The soundbox own frequency
lies on the note G which means 98 Herz.


Not yet the "final"  result as the binding on the back has 
to be redone partly: Gluing on an existing back and giving
the instrument a slight neck reset at the same time means 
an inevitable unevenness at some spots. But the top is
relaquered now. Most of the time I polish the varnish 
after about a year as only then you can get the amount 
of brilliance in the lacquer you want because the lacquer
has to be hardened out. I used an Alkyd lacquer that 
indeed adds to the brightness of the higher notes and
can be removed quite easily if there is a need to.


The relacquered back. And the sides have been done as
well as the old varnish gave the wood a more yellowish
appearance and that wouldn't combine with the varnish 
on the back. It is a nice clear lacquer.


The result makes it obvious that walnut has a beauty
of its' own. These quality of walnut is simply different
from the later Spanish study guitars of the sixties and
seventies. The binding has been done by Bram Waque.
He did a nice job as well.


Maybe I will come up with an added strip between the
outer heel and the soundbox as that has been a bit crudely
done in the past.





The back of the guitar in combination with the rest.


In fact there were still two problems: The bridge was constructed 
quite heavy and too high for a good playing action. Apart from that
the holes for the strings in the tieblock were placed too high.
As a result the strings didn't make a proper angle over the bridge
bone and were still too far away from the fingerboard.


As the fingerboard has been replaced with an ebony one I decided 
to make an ebony bridge as well though less high as the original
one as the weight of a bridge has a negative influence on the
sound of an instrument. The Telesforo Julve strips are there!
It is a very nice playable and sounding instrument now with
a bit of a narrower neck suitable for some pieces.





Gibson LG1 1967: Gebroken kop en de restauratie ervan.



Een erg vervelend gezicht voor gitaristen maar het 
gebeurt nogal eens. Vanwege de schuine plaatsing 
van de kop op de hals zijn met name Gibson gitaren 
vaak het slachtoffer bij het achterover vallen van de 
gitaar .Deze gitaar kwam zo aan bij een koper. Het 
was bekend dat er een kop reparatie aan de gitaar 
verricht was maar hier was voor mij duidelijk te zien 
dat het de oude breuk betrof met vreemd genoeg geen 
lijm residu. De koper kreeg natuurlijk zijn geld terug.
SOLD.


Naast de breuk was er een inzetstuk te zien bij de oude
reparatie wat mij ertoe deed besluiten een heel nieuwe
kop te maken. Hierbij ging ik gebruik maken van het 
feit dat de kop bestaat uit 3 delen die in de lengte aan
elkaar gelijmd worden.


Links is een duidelijk recht stuk te zien dat mij ertoe
uitnodigde dit ook aan de rechterkant te maken. Ver-
volgens kan er een middengedeelte gemaakt worden 
met dezelfde afmetingen als de halsbreedte.


Links is aan de afgebroken kop het indertijd 
geplaatste ontbrekende stuk te zien.


Hier is de grof uitgezaagde kop te zien die nog
"gefine-tuned" moet worden nadat er fineerlagen
op voor en achterkant geplaatst gaan worden.


Het schuine gedeelte wat het toekomstige lijmvlak is,
wordt versterkt door de twee doorlopende gelijmde
"vleugels" van de kop met elk ook weer hun eigen
"lijmvlak". De fineerlagen versterken de boel extra.


Nauwkeurig passend moet dan ook een "hellend"
vlak aangebracht worden op het uiteinde van de hals.


Ik laat hier bewust een stukje lijmvlak over aan de 
achterkant van de kop. De fineerlaag uit een stuk
voor de achterkant wordt hierop vastgelijmd, ervoor
zorg dragend dat de verbinding als geheel nog eens
extra verstevigd wordt.


Links en rechts worden de doorlopende lipjes na verlijming
netjes "weggeschaafd". Ik gebruik daar overigens dremel-
gereedschap voor.


De fineerlaag voor de achterkant loopt keurig 
"in de pas" met de achterkant van de hals.


Voorwaarde is wel dat ook de fineerlaag een afge-
schuind vlak krijgt voor e.e.a. verlijmd gaat worden.


Het ziet er na verlijming ongeveer zo uit.


Voor het uitvlakken van de voorkant gebruik ik een 
mengsel van lijm met het oorspronkelijk zaagsel.
Kleurverschillen maken niet uit want er komt toch
een zwarte plastic fineerlaag op.


De hele hals is hier al weer kaal gemaakt en dan is 
cellulose lak toch altijd nog gemakkelijk verwijderbaar.
Om e.e.a. van een fraaie aanblik te voorzien, zal de
hals en dan met name de kop donkerbruin gebeits gaan 
worden waarna er blanke lak over hals en kop gespoten
wordt. Hiervoor wordt een Alkyd lak gebruikt.


De fineerlaag is aangebracht op de voorkant. De gaten
voor de mechanieken worden nu pas geboord omdat de
fineerlaag even vastgelijmd zit. De toegang tot de truss
rod was al gemaakt natuurlijk. Een nieuw Gibson logo
wordt in een later stadium geplaatst maar wel voor de 
definitieve blanke laklaag. Op de achterkant wordt het
serienummer, wat bij deze gitaar hoort, er weer netjes
ingezet.


De donkere beits maakt de hele reparatie nagenoeg
onzichtbaar. 1 vernislaag ter protectie van de beits
op waterbasis is wel even aangebracht.


De hele hals moest natuurlijk opnieuw gedaan 
worden om e.e.a. in kleur met elkaar te krijgen. 


Na 6 tot 8 lagen is de laklaag weer strak en niet te 
glad bij het bespelen van de gitaar maar zeker ook 
niet "plakkerig".


De kopplaat is hier verlijmd en wordt met de bussen 
van de mechanieken op zijn plaats gehouden.


Een logo dat weliswaar niet gekopieerd is van
het oude jaren zestig logo maar wel kwaliteit
heeft en met wat lagen vernis mooi gelijk met
de bovenplaat kan worden overgespoten.
Deze logo's doen een beetje denken aan de 
latere Martin logo's  zoals ze nu toegepast
worden: Mooi scherp van snit.


De snaren er weer op en even afwachten wat de trekkracht 
ervan voor de hals betekent. Soms even de trussrod opnieuw
instellen maar dat gebeurt pas na een tijdje.


Het achterblad was al ooit eerder aangepakt.


De kleuren "matchen" goed en alle
schade van vroeger is onzichtbaar.


Dit lijkt op een "achterstevoren" gelijmde kam maar
het originele plastic model dat vervormd was onder de 
spanning van de snaren, zag er identiek uit. Vervangen
door een palissander exemplaar.


Voor wat betreft de "fretwear" hier een foto van de 
onderste frets. Kan nog prima en geeft geen problemen
op dit moment. De frets kunnen overigens met gemak 
een eventuele vlakbeurt hebben.


Opvallend bij deze toch wat goedkopere Gibson
is natuurlijk het fijngenerfd bovenblad wat door-
gaans op duurdere exemplaren geplaatst wordt.


Het originele registratienummer is opnieuw ingestanst.


Hals / Kop verbinding is nu weer volkomen
betrouwbaar. Het blijft echter uitkijken bij
Gibson gitaren voor het achterover vallen.


Nog wat extra close ups van de gerepareerde plek.


De mechanieken doen hun dienst nog prima.


Prettig aanvoelende maar wel smalle hals op deze
gitaren. Het geluid is echter groot: Veel volume met
dat door blues en rock gitaristen zo gewenste rauwe
randje aan het geluid. Aanvankelijk ooit een tweede
LG1 gehad die totaal anders klonk, een beetje zoals
een Martin in het klein. Deze heeft dat specifieke
buisgeluid wat je doorgaans kan en mag verwachten
van dit type gitaar.


Ook deze verbinding is nog prima evenals een
mooi strak bovenblad wat bij oudere Gibsons
wel eens anders is.


Een bovenblad dat verder vrij van scheuren is.
De veel te dikke (en nogal grote) slagplaat is
verwijderd omwille van het beter kunnen vibre-
ren van het bovenblad. Heeft onmiskenbaar zijn
effect gehad! Geen volledig originele gitaar
meer dus maar zeker nog wel voor jaren 
een prima "werkpaard".