Hier de volledig gerestaureerde Vicente Tatay Tomas.
Klankmatig was dit instrument zeker de moeite waard
om er zoveel energie in te steken. VERKOCHT
Het Vicente Tatay Tomas label met de toevoeging "Vitato".
Hierboven de uitleg over de diverse etiketten
en het tijdperk waarin ze te plaatsen zijn.
Ook de achterkant is weer helemaal netjes gemaakt
en datzelfde geldt uiteraard ook voor de hals en kop.
Notenhout of mahonie? Ik houd het ondanks
de tekening toch op mahonie.
Een extra 19e fret voor de "demanding pieces".
Ook de kam is opnieuw gemodelleerd en van
een laklaag voorzien. Benen kambeentje en
topkam complementeren nu het geheel.
Mooie hoek over het kambeentje en heel prettige bespeel-
baarheid mede dankzij de gevlakte toets en nieuwe frets.
Je kunt ook meteen het fijngenerfde bovenblad bewon-
deren met dat bekende "silky" pattern dwars op de hout-
nerf, een blad dat eigenlijk niet op de eerste de beste
studiegitaar thuishoort naar mijn idee.
De lelijk afgeplatte koperen frets zijn verdwenen en
hebben plaats gemaakt voor nieuwe nickel silver frets.
Substantieeler, dus gewoon een beter geluid. Deze frets
zijn ook nog eens vastgezet met een twee componenten
lijm ter verbetering van het contact met de toets.
Als er dan toch opnieuw gelakt wordt kunnen bescha-
digingen aan de kop weer netjes gemaakt worden.
En dat geldt uiteraard ook voor de voorkant. Aan
de mechanieken is te zien dat we met metalen "rollers"
te maken hebben. Dat zou deze gitaar in de eerste
helft van de jaren zestig plaatsen. Het geluid is typisch
Valenciaans: Warm en vol van karakter maar nu met
een prettige bespeelbaarheid.
Een typisch Valenciaans kenmerk: De zachthouten
hiel, licht van kleur: Zeer waarschijnlijk fichten.
Leuk om te zien waar we vandaan moesten komen.
Verwaarloosd maar geen scheuren en/of barsten.
Mede gezien de groeven in de toets moest deze
wel opnieuw worden gevlakt en gefret worden
maar de koperen frets hebben hun dienst er ook
eigenlijk al wel "opzitten". De hals kan weer mooi
recht gemaakt worden dus geen ongewenste
rammeltjes meer.
Ontdaan van zijn laklaag ( en beschadigingen)
De hoek van de toets ten opzichte van de kam weer
optimaal gemaakt zodat er straks een prettige
bespeelbaarheid mogelijk is bij ruim voldoende
kambeenhoogte. En een mooie hoek die de
snaar vervolgens over het kambeentje maakt.
De kam ligt er even "voor de vorm" op maar is reeds
netjes gemaakt en moet nog gelijmd worden. Wel nog
een goed kambeentje fabriceren en passend maken. Veel
van de in Spanje gemaakte studiegitaren vertonen op de
kam veel schuur- en/of vijlsporen en de kammen zijn
vaak ook te zwaar uitgevoerd met een te ondiepe en
onnauwkeurig gemaakte kamgleuf. Dat kan allemaal
in een keer weer meegenomen worden en goed verlijmd
worden. Het secuur uitvlakken van te lijmen delen is
dan natuurlijk een eerste must! Het fretwerk is reeds
opnieuw gedaan maar de uiteinden moeten nog
afgerond worden.
Na een egaal oppervak te hebben verkregen wordt er pas
gelakt om kleurvlekken te voorkomen. Bij sommige
stukken hout krijg je dit resultaat dan helaas weer niet
en oude uitlopende beitssporen van de kam waren ook
niet perfect te verwijderen. Het mag bij een gitaar
van 60 jaar oud. Beurtelings worden nu zij- en achter
kant gespoten. Het bovenblad uiteindelijk als laatste.
De mechanieken moeten goed schoongemaakt worden
en omdat de kop toch onderhanden genomen moet wor-
den, haal ik ze er meteen maar even af. Omdat het een
studiegitaar betreft toch weer een wat smallere hals.
Breedte topkam: 50 mm. Mensuur: 645 mm.
De kop, ontdaan van de lak kan hier en daar ook wel
een correctie gebruiken. Wordt allemaal weer netjes en
mogelijk netter dan het ooit geweest is. Laten we niet
vergeten: Het was productie draaien in de jaren zestig.
Het woordje "VITATO" slaat op Vi(cente) Ta(tay)
To(mas) maar waarom deze extra op dit label is
toegevoegd, blijft mij een raadsel.
Hijos de Vicente Tatay
De Hijos de Tatay gitaar met nieuwe frets en de
kam opnieuw gemodelleerd. Zowel topkam als
brugbeentje zijn vervangen en afgesteld.
Het gracieuze "Tatay Espana" logo, de nieuwe topkam
en de nieuwe frets met een veel betere grip dan de oude
koperen en afgevijlde frets welke slijtage gevoelig
zijn. Mechanieken zijn geheel gereinigd en geolied.
A Spanish guitar labelled "Hijos de Vicente Tatay".
This company delivered the student guitar models
to Jose Ramirez in the fifties of the past century.
The sound explaines a whole lot for this move:
Simply very well sounding guitars. Jose Ramirez
labelled guitars can be recognized by a dark
blue label. Prices with that label are going up
and up though they are exactly the same in-
struments as presented here!
An auction example in England.
As opposed to another Hijos de Vicente Tatay the
soundbox here has been made from mahogany. Apart
from that the rosette on this one is more elabotate.
At first glanze I thought it to be a plastic bridge but no:
genuine wood but a but too heavy. I remodelled it and used
some bushings as the stringholes in the tieblock were worn out.
Here without the copper frets. The fingerboard has been shave towards
the head as it was way too thick there and moreover it improves the
playing action and as a result a much better intonation (octave pitch)
Of course the guitar is now equipped with better fretwork and it
received a new bone nut and bridgebone.
The typical 1946 - early Sixties label by looking at the way it
has been cut out but the label in fact was used until 1972 from
where the prefixes S.R.C. behind the company name attests.
De Hijos de Vicente Tatay, nu met nieuw fretwerk en een
nieuwe topkam en brugbeentje. Wat een verschil in geluid!
Close up van het nieuwe brugbeentje en het fretwerk.
Het logo op de kop doet me toch eerder denken aan
een laat 60-er jaren begin zeventiger jaren exemplaar.
Higher End Vicente Tatay Tomas
Een gitaar die weer in oude luister is teruggebracht.
Wellicht wel erg veel werk voor zo'n gitaar maar ik
laat dan vaak de klank van zo'n instrument de door-
slag geven en dat was veelbelovend.
Los van de klank die er eigenlijk al was, zijn er mooie
details te bewonderen aan deze gitaar. Een fraai rozet.
Als je dan vaak met Spaanse gitaren te maken krijgt,
weet je de specifieke bouwkenmerken ook meteen te
plaatsen. Zo is lijkt de typische punt in de bracing hie
direct te verwijzen naar de manier waarop Manuel
Adalid werkt in de higher end Esteve gitaren.
Een luxere bedekking van het snarenblok lijkt een beetje
overbodig maar dit hardere materiaal voorkomt wel groeven
in het hout van de kam na langdurig en intensief gebruik.
De hoek van de hals ten opzichte van de klankkast is na verloop
van tijd ook dusdanig dat de speelactie onmogelijk wordt, doordat
de hals wat naar voren is gekomen. Het aanlopen van de snaren
vanaf de 12e fret wijst daar vaak al op. Alle frets eruit, uit-
vlakken naar de kop toe verandert de hoek van de hals ten
opzichte van de kast voldoende om alles weer correct te
krijgen en nieuwe frets zijn na het vele spelen geen
overbodige luxe.
Mooie kwaliteit hout voor de achter- en zijkanten
maar geen palissander wat men wellicht zou verwachten.
Daarentegen wel weer een luxe scheidingsstrip tussen
de twee helften van het achterblad.
De min of meer "geschaduwde " hak van deze gitaar
was in feite een must omdat de hak blijkbaar schade
had opgelopen in het gebruik en een mogelijke val.
Een en ander is opnieuw verlijmd en stevig voor
jaren toekomstig speelplezier.
Ook de rozet moest gestabiliseerd worden maar daar
is na verlijming geen cosmetische operatie meer aan
gewaagd. Hoort ook een beetje bij de geschiedenis
van deze gitaar.
Een wat meer ongebruikelijke kopvorm, overigens wel thuis
te brengen bij de duurdere modellen. Gelukkig kan veel terug-
gehaald worden door de site van Ton Bogaard te raadplegen:
https://guitarrasvalencia.wordpress.com
De hak die nu weer geheel stabiel is.
Het label met de hals naar rechts wijzend geeft een
tijdperk aan. Dan is internet toch een schatkamer voor
dit soort informatie: In elk geval van voor 1973.
De net wat luxere mechanieken en een topkam waarvan
de groeven uiteraard op de juiste diepte zijn gemaakt.
De rozet met zoals vermeld de beschadiging onderin.
Wel mooi van kleur ten opzichte van het bovenblad
Alles ziet er weer correct uit met een prettige
bespeelbaarheid.
De kopfineer is hier al weer aangepakt. Zo te
zien zelfs Brasiliaans palissander.
Toch eens even klikken op de foto om de
fraaie rozet nader te kunnen bestuderen.
De inleg in de zijkanten verraden ook wel dat
de gitaar zich in een ander echelon bevindt.
