Een erg vervelend gezicht voor gitaristen maar het
gebeurt nogal eens. Vanwege de schuine plaatsing
van de kop op de hals zijn met name Gibson gitaren
vaak het slachtoffer bij het achterover vallen van de
gitaar .Deze gitaar kwam zo aan bij een koper. Het
was bekend dat er een kop reparatie aan de gitaar
verricht was maar hier was voor mij duidelijk te zien
dat het de oude breuk betrof met vreemd genoeg geen
lijm residu. De koper kreeg natuurlijk zijn geld terug.
SOLD.
Naast de breuk was er een inzetstuk te zien bij de oude
reparatie wat mij ertoe deed besluiten een heel nieuwe
kop te maken. Hierbij ging ik gebruik maken van het
feit dat de kop bestaat uit 3 delen die in de lengte aan
elkaar gelijmd worden.
Links is een duidelijk recht stuk te zien dat mij ertoe
uitnodigde dit ook aan de rechterkant te maken. Ver-
volgens kan er een middengedeelte gemaakt worden
met dezelfde afmetingen als de halsbreedte.
Links is aan de afgebroken kop het indertijd
geplaatste ontbrekende stuk te zien.
Hier is de grof uitgezaagde kop te zien die nog
"gefine-tuned" moet worden nadat er fineerlagen
op voor en achterkant geplaatst gaan worden.
Het schuine gedeelte wat het toekomstige lijmvlak is,
wordt versterkt door de twee doorlopende gelijmde
"vleugels" van de kop met elk ook weer hun eigen
"lijmvlak". De fineerlagen versterken de boel extra.
Nauwkeurig passend moet dan ook een "hellend"
vlak aangebracht worden op het uiteinde van de hals.
Ik laat hier bewust een stukje lijmvlak over aan de
achterkant van de kop. De fineerlaag uit een stuk
voor de achterkant wordt hierop vastgelijmd, ervoor
zorg dragend dat de verbinding als geheel nog eens
extra verstevigd wordt.
Links en rechts worden de doorlopende lipjes na verlijming
netjes "weggeschaafd". Ik gebruik daar overigens dremel-
gereedschap voor.
De fineerlaag voor de achterkant loopt keurig
"in de pas" met de achterkant van de hals.
Voorwaarde is wel dat ook de fineerlaag een afge-
schuind vlak krijgt voor e.e.a. verlijmd gaat worden.
Het ziet er na verlijming ongeveer zo uit.
Voor het uitvlakken van de voorkant gebruik ik een
mengsel van lijm met het oorspronkelijk zaagsel.
Kleurverschillen maken niet uit want er komt toch
een zwarte plastic fineerlaag op.
De hele hals is hier al weer kaal gemaakt en dan is
cellulose lak toch altijd nog gemakkelijk verwijderbaar.
Om e.e.a. van een fraaie aanblik te voorzien, zal de
hals en dan met name de kop donkerbruin gebeits gaan
worden waarna er blanke lak over hals en kop gespoten
wordt. Hiervoor wordt een Alkyd lak gebruikt.
De fineerlaag is aangebracht op de voorkant. De gaten
voor de mechanieken worden nu pas geboord omdat de
fineerlaag even vastgelijmd zit. De toegang tot de truss
rod was al gemaakt natuurlijk. Een nieuw Gibson logo
wordt in een later stadium geplaatst maar wel voor de
definitieve blanke laklaag. Op de achterkant wordt het
serienummer, wat bij deze gitaar hoort, er weer netjes
ingezet.
De donkere beits maakt de hele reparatie nagenoeg
onzichtbaar. 1 vernislaag ter protectie van de beits
op waterbasis is wel even aangebracht.
De hele hals moest natuurlijk opnieuw gedaan
worden om e.e.a. in kleur met elkaar te krijgen.
Na 6 tot 8 lagen is de laklaag weer strak en niet te
glad bij het bespelen van de gitaar maar zeker ook
niet "plakkerig".
De kopplaat is hier verlijmd en wordt met de bussen
van de mechanieken op zijn plaats gehouden.
Een logo dat weliswaar niet gekopieerd is van
het oude jaren zestig logo maar wel kwaliteit
heeft en met wat lagen vernis mooi gelijk met
de bovenplaat kan worden overgespoten.
Deze logo's doen een beetje denken aan de
latere Martin logo's zoals ze nu toegepast
worden: Mooi scherp van snit.
De snaren er weer op en even afwachten wat de trekkracht
ervan voor de hals betekent. Soms even de trussrod opnieuw
instellen maar dat gebeurt pas na een tijdje.
Het achterblad was al ooit eerder aangepakt.
De kleuren "matchen" goed en alle
schade van vroeger is onzichtbaar.
Dit lijkt op een "achterstevoren" gelijmde kam maar
het originele plastic model dat vervormd was onder de
spanning van de snaren, zag er identiek uit. Vervangen
door een palissander exemplaar.
Voor wat betreft de "fretwear" hier een foto van de
onderste frets. Kan nog prima en geeft geen problemen
op dit moment. De frets kunnen overigens met gemak
een eventuele vlakbeurt hebben.
Opvallend bij deze toch wat goedkopere Gibson
is natuurlijk het fijngenerfd bovenblad wat door-
gaans op duurdere exemplaren geplaatst wordt.
Het originele registratienummer is opnieuw ingestanst.
Hals / Kop verbinding is nu weer volkomen
betrouwbaar. Het blijft echter uitkijken bij
Gibson gitaren voor het achterover vallen.
Nog wat extra close ups van de gerepareerde plek.
De mechanieken doen hun dienst nog prima.
Prettig aanvoelende maar wel smalle hals op deze gitaren.
Het geluid is echter groot: Veel volume met dat door blues
en rock gitaristen zo gewenste rauwe randje aan het geluid.
Aanvankelijk ooit een tweede LG1 gehad die totaal anders
klonk, een beetje zoals een Martin in het klein. Deze heeft
die specifieke blues sound die je doorgaans kan en mag
verwachten van dit type gitaar.
Ook deze verbinding is nog prima evenals een
mooi strak bovenblad wat bij oudere Gibsons
wel eens anders is.
Een bovenblad dat verder vrij van scheuren is.
De veel te dikke (en nogal grote) slagplaat is
verwijderd omwille van het beter kunnen vibre-
ren van het bovenblad. Heeft onmiskenbaar zijn
effect gehad! Geen volledig originele gitaar
meer dus maar zeker nog wel voor jaren
een prima "werkpaard".
