Zoeken in deze blog

donderdag 7 juli 2022

Oscar Teller 8 / P Concert guitar (1971)

                                                                     

This is an Oscar Teller Classical guitar from 1971. 
One of their highest models then. Fairly well played!
The P in the model number stands for Palissander
(Rosewood) while an A stands for Ahorn (maple) Most 
significant detail is that Mason Williams recorded his 
nr. 1 hit in the United States on a "Cordova" branded 
guitar: "Classical Gas" that came from the Teller factory. 
As Spanish names sold better there for that reason it 
was labelled otherwise.... Price: € 1500,-

                                                                   

OK. The guitar needs some restorations but all in all
it can be done and a lot of things will be more cosmetic:
Some loose bindings, partly lost. It has all been solved.
Scale of this instrument is 650 mm. The own frequency
of the soundbox is G# so 104 Hz.



The label, always with the model, year of manufacture and
production number, visible on the next picture.


And a registration number as is there on this label.
The model 8 / P is still in production and lists for
2850 Euro's. Alas, not exactly the same as the old 
ones. The 10 P Exclusive is the upper model now 
that is on their pricelist for 4.900 Euro's. That model
is provided with Brasilian rosewood back and sides.

                                                   

The back has some disturbing damage but only in the 
lacquer so it will be no problem to fix that properly.


The same thing counts for the soundboard. No cracks 
but a bit unrespectfully treated by its' former owner.
Most likely this guitar comes from a music institute
were they provided their teachers with a better model
guitar to give their lessons on.


Here the Rubner mounted tuners can be seen. Good quality
but a better fit is needed to have them work more smoothly.


A nicely decorated head, probably inspired by the way
the Japanese luthiers worked at that time and were success-
ful with it. A good cut topnut anyway. The front has been
veneered with an ebony layer.


The Rubner company also made cheap tuners that in fact weren't 
bad at all. These are the more deluxe tuners that match the further
quality of this guitar.


An inner Spanish heel and nice inner woodwork as can be
expected from a German company existing that long. They
were in fact a violin builders family.


The rough treatment not only resulted in various needless
scratches but also a (repaired) crack in one side and an
open crack alongside the gluing surface of back and
sides. Some extra inlay work will be needed.


And what a few hours work will do!


Unfinished yet but the possibly polyurethane lacquer 
has been removed here. A nice piece of wood! And
possibly be able to vibrate in a better way with a 
some layers of a more modest lacquer.


By relaquering the back, head and neck some dings and 
scratches can be cured and these layers are giving the 
guitar a smooth feel again.


A closer look here of the refinished back


The front that hasn't been treated. I left it the way it 
came to me. A guitar may have its' history


These typical inlay in the ebony head layer can be found on 
two high end models from the Oscar Teller company in the
past. Mason Willams plays his number 1 hit "Classical Gas"
together with Deborah Henson Conant (Harp) on this model
guitar. Above all, a very nice musical meeting!


The tuner knobs have been riveted as was usual also
on the Spanish "Fustero" tuners of that time. I recently
got an e-mail from the Rubner company in which they 
claim them not to be from their company. The Schaller
company could be the other option of course.

maandag 23 mei 2022

Mass Hirade / Takamine "Master Arte" gitaar: Model 15

 



Een higher end model dat je niet zo vaak tegenkomt van
deze bouwer / fabrikant. Dat Hirade deze gitaren persoon-
lijk bouwde zal waarschijnlijk niet het geval zijn. Wel
signeerde hij vaak de labels van deze Concert Arte
series. Deze gitaar is gebouwd in 1984, de topjaren voor 
wat betreft Japanse producten: Betaalbaar en kwaliteit.
Prijs: Euro 1500,-


De gitaar is opgebouwd uit massieve materialen wat van
een topgitaar verwacht mag worden. De later toegepaste
ebben verstevigingsstrip in de hals ontbreekt hier nog.


De hele gitaar laat zorgvuldigheid zien qua bouwken-
merken. En alhoewel Mass Hirade bij Kohno geleerd 
heeft, is diens bovenblad ondersteuning niet gekopieerd.
Een traditionele waaierbracing (7 stuks) is hier toe-
gepast. Indiaas palissander en een scale van 650 mm.
De "eigen frequentie" van de klankkast ligt op A.
In Herz kun je dus zeggen rond de 110 Hz.


Een zorgvuldig gesneden topkam met een breedte van
52 mm. Prima mechanieken die zeer gelijkmatig werken.
Je zou er Fustero's alleen al voor vervangen op je Spaanse
concertgitaar! Verantwoordelijk voor de werking zal
zeker ook de overbrenging zijn: 1 op 18.


Dat daarbij ook de knoppen demontabel zijn, vind ik 
een absolute plus. De ashouders zijn ook niet "uit de
plaat gebogen" zoals dat bij goedkopere mechanieken
doorgaans het geval is.


Verwarring kan ontstaan omdat Takamine later de H15
als model heeft uitgebracht. Kwalitatief gewoon een
mindere gitaar dan deze Hirade. Vreemd is natuurlijk
dat ze het woordje "fifteen" verkeerd geschreven
hebben. Opmerkelijk is verder dat deze duurdere
Hirade niet gesigneerd is terwijl dat met sommige
"lower end models" uit deze reeks wel het geval is.


Het leek wel mode te zijn in Japan om het achterblad van 
een dunne vernislaag te voorzien in de klankkast. We treffen 
dit ook aan bij de Masaru Kohno, Sakurai en Juan Orozco en 
de Tama modellen uit die tijd. Een duidelijke reden daarvoor 
heb ik nooit kunnen vinden. Helderder klankresultaat?


De randinleg lijkt gekopieerd te zijn van de high end Kohno 
gitaren maar gezien de verschillende gitaren die af en toe
aangetroffen worden zou een derde partij hier wel eens
verantwoordelijk voor kunnen zijn geweest.


Ook het brugblok is van versiering voorzien, wellicht toch
meer een keuze van de mensen in Azie. Een andere smaak
en soms een beetje "over the top". Model 20 heeft deze
randinleg ook maar is voorzien van Braziliaans palissander
voor de zij en achterkant van de klankkast.


Nog beter te zien is de randinleg op deze foto en je kunt
hem zelfs beter bestuderen door op de foto te klikken.
Opmerkelijk bij dit instrument is de bespeelbaarheid nog
even los van het mooie geluid. Die is erg nauwkeurig
afgesteld. Het geluid is niet vergelijkbaar met de Kohno,
Sakurai en Orozco gitaren die voor de wereldmarkt ge-
produceert zijn. Het geluid is wat sprankelender en
heeft niet dat robuuste wat de eerste 3 hebben.
De andere kant is dat de levendigheid in de toon
een sterk punt is van deze gitaren. Toch lijkt de onder-
steuning van het laag vanuit de laagste frequenties
te komen, een soort van "voelbaar" laag.

dinsdag 15 maart 2022

Guillermo Lluquet (Ferrer) Gitaar (plm. 1970)



A nice example of the Guitarras Lluquet guitar company
from the period they were in charge themselves in producing
their own instruments. In former times they sold instruments 
made by the Vicente Tatay company. This instrument has
been produced  in Turis, which factory was closed in 1980.
VERKOCHT. (SOLD)


As was common in Valencia and surroundings, often no 
extra bracings, just transverse bars that probably gives the
Valencia style of building their own, unique sound.
A bit woody, but lively at the same time with warm
bass ends and sweet highs.


Not a simple entry level rosette but a bit more luxury.
The extra fret fort the high strings also indicates it to
be ment for advanced players.


On the other hand still the copper frets and a lacquered
fingerboard, even over the leveled and "scratched" frets.
I removed the lacquer and polished the frets.


One of the most common headstock forms Valencian 
luthiers supplied their instruments with.


I think this guitar has hardly been played in the past.
No damages, no fret wear and no damages on the back 
of the head that often occurs when people are putting
their guitar against a wall.


And logically no scratches on the back as well ( though 
most of the rollers from the tuners were broke.) Some rollers 
from the tuners have been replaced. Luckily I owe a lot
of spares in that field. The broken rollers are caused by the 
metal core that expands a bit more than the surrounding
bobbin made out of a sort of plastic . Plastic rollers became
the standard later in the Valencian guitar history.


This was the "Turis" label used from 1967 until 1980.


I always call the Valencia labels the "Orange" labels
as in former times oranges seemed to be packed in labels
like these! And they are present in the lower left corner.


As they were producing a lot of guitars, care (and time) 
for a proper nut filing simply wasn't there which resulted 
in  a too high string action already in the 1st position.
I've corrected this of course to enhance playability.

zondag 16 januari 2022

Salvador Ripolles (Valencia) gitaar: Vijftiger jaren (?)




Hier toch nog een keer wat nadere informatie over het gitaartje 
wat ik onlangs gescoord heb. Of het qua geluid iets is, zal de 
toekomst nog uit moeten wijzen. Er moet nu nog te veel in orde 
gemaakt worden. De kam is slecht en niet op de juiste plaats 
gelijmd. Bovendien met een soort Bisonkit lijkt wel. Ook is de 
kam veel te dik gelaten maar dat corrigeer ik toch wel even.
VERKOCHT.


De achterkant die zijn sporen misschien niet verdiend 
maar wel gekregen heeft. Maar het is allemaal reparabel.
Wel bijzonder is dat zowel achterkant als zijkanten een
typische wenge "vlam". vertonen terwijl notenhout 
destijds toch veel gangbaarder (en goedkoper) was. 


Wat scheuren die wel dichtgezet gaan worden. Opvallend 
zijn de balkjes die op de zijbladen geplaatst zijn, dus van 
boven- naar onderblad lopend en dat op een afstand van plm. 
8 cm van elkaar over de hele omtrek gelijmd. Ik heb het in 
dat aantal nog nooit in een gitaar aangetroffen. Houdt het 
zijblad wel netjes recht natuurlijk maar maakt de gitaar
ook zwaarder en wellicht wat minder resonant.


Bekend van deze Valenciaanse gitaartjes is het "uitge-
kristalliseerde verfwerk dat gelukkig gemakkelijk te 
verwijderen is. Het is namelijk veel te gevoelig voor
krassen die er duidelijk zichtbaar en dus lelijk op
naar voren komen. Wel een waaiervormige bracing 
bestaande uit 5 balkjes. De schaal van deze gitaar 
is 645 mm dus comfortabel te bespelen.


Bepaald geen symmetrische kop maar gezien wat 
lichte beschadigingen aan de voorkant van de kop 
wordt dat natuurlijk meteen "meegenomen".


De typisch Valenciaanse manier van werken met 
een wat zachtere houtsoort die als hak fungeert.


Een label dat ik nog niet ben tegengekomen van deze bouwer.
Bij werkzaamheden in de klankkast verpulverde het originele label 
meteen. Gelukkig had ik er al van te voren een foto van gemaakt!


Wel prima werkende geklonken mechanieken welke 
dus niet uit de plaat gebogen zijn. RAED Patentado.


Een net wat luxer rozetje en een waaierbebalking 
bestaande uit 5 netjes geschaafde balkjes. Uiteraard 
verder de koperen frets in een hoogstwaarschijnlijk 
notenhouten toets in dit geval.


Een foto van de nu kale achterkant.  Het is vrij gemakkelijk
om een oudere Spaanse gitaar van zijn laklaag te ontdoen.
Dat heeft alles te maken met het kristalliseren van de nitro
cellulose lak, een proces wat zich altijd na enkele tientallen
jaren voltrekt. De tekening van het hout wordt alleen maar 
beter zichtbaar en de achterkant is klaar om gerepareerd
te worden en nadien netjes uit te vlakken.


Door de kale achterkant met een vochtige doek met 
terpentine in te smeren, krijg je een idee van de kleur 
die de gitaar na een lakbehandeling zal gaan krijgen.
De aanvankelijk gelige kleur is helemaal weg.
Het wordt allemaal veel roder. Teakhout, wat soms
veel lijkt op wenge, zou een veel geler aanzicht
hebben gegeven. De gitaar verliest deze kleur na
het natmaken pas na een aantal uren. Genoeg tijd
dus om een paar foto's te maken.


De scheuren zijn dichtgezet en het verder spuiten kan 
beginnen. Twijfels blijven over de houtsoort aangezien 
notenhout soms ook deze structuur kan vertonen....


De randinleg rechtsonder gerepareerd evenals een scheurtje 
in de buurt van de toets. Het bovenblad is nog mooi recht en
de balkjes die loszaten zijn weer stevig vastgezet. De kam is 
eraf geweest en dunner gemaakt. Bovendien nu toch maar
gekozen voor de juiste plaats i.v.m. de intonatie.


De gitaar ziet er weer netjes uit en is gestabiliseerd voor wat
betreft een scheurtje dat linksboven in het bovenblad zat.


De achterkant was er wat erger aan toe en heeft diverse inzetten
gekregen. Het blijft zichtbaar maar kan weer een leven lang mee.


Nog steeds onduidelijk om wat voor houtsoort het gaat.
Misschien toch geen Wenge?


Ik kan het niet laten om zo'n kop dan toch weer
enigszins symmetrisch te krijgen en wat kopbe-
schadigingen weg te halen aan de achterkant.
Leuk klinkende gitaar maar steekt niet met kop
en schouders uit boven zijn "soortgenoten".